Volcáns.
Os riscos volcánicos son aqueles que deben a erupción de volcáns.
As erupción poden ser de dous tipos: explosivas e efusivas.
As erupcións explosivas prodúcense en volcáns qeu conteñen magmas ácidos, capaces de orixinar lavas viscosas que semoven lentamente, impedindo a saída dos gases. Este proceso pode producir un taponamento do cráter do volcán, dando lugar a unha gran explosión na que os piroclastos son lanzados a grandes distancias e os gases xeran nubes ardentes e destructivas.
Estas erupcións son as máis perigosas, xa que provocan grandes danos.
As coadas de lava arrasan con todo a medida que avanzan, os piroclastos provocan mortos, feridos, destrucción de construccións, etc, e as nubes de gases acaban con todos os seres vivos a medida que pasan por eles, xa que os gases que compoñen as nubes son tóxicos.
Sin embargo, as erupcións efusivas son aquelas na que o magma e pobre en silice e moi fluído.
O grado de explosividade dunha erupción está proposto polo "Índice de Explosividad Volcánica (IEV)". Corresonde a unha escala subxectiva que varía dende o 0 ao 8. Os tipos de erupcións definidas son:
-Hawaiianas: (IEV 0-1). Erupcións tranquilas, con magma fluído formando "ríos de lava". A columna do volcán non supera os 100m. Ten unha composición basáltica.
-Estrombolianas: (IEV 1-3) As veces non presentan coadas de lava pero si lanzan piroclastos tipo escoria. Producen columnas eruptivas desde 0.1 a 5 km de altura. A súa composición e basáltica-andesítica.
-Subplinianas: (IEV 3-4) Estas erupcións lanzan escorias ou pómez, cunha columna eruptiva de 5 a 20km. A súa composición é andesítica-dacítica.
-Plinianas: (IEV 4-6). Son explosivas. O material lanzado é pómez, característico de magmas moi ricos en sílice. A columna eruptiva pode alcanzar uns 40 km de altura. A súa composición típica é dacítica-riolítica.
-Ultraplinianas: (IEV 6-8) A columna elévase sobre os 40km. A composición típica é riolítica.
As medidas de predicción para os riscos volcánicos son as seguintes:
Sin embargo, as medidas de prevención divídense en estructurales e non estructurales. As estructurales son aquelas que implican ter que construír algo, no caso dos riscos volcánicos, por exemplo,
As non estructurales son aquelas nas que non se constrúe, e nelas incluímos ordenación territorial, establecer seguros, protección civil, etc.
O grado de explosividade dunha erupción está proposto polo "Índice de Explosividad Volcánica (IEV)". Corresonde a unha escala subxectiva que varía dende o 0 ao 8. Os tipos de erupcións definidas son:
-Hawaiianas: (IEV 0-1). Erupcións tranquilas, con magma fluído formando "ríos de lava". A columna do volcán non supera os 100m. Ten unha composición basáltica.
-Estrombolianas: (IEV 1-3) As veces non presentan coadas de lava pero si lanzan piroclastos tipo escoria. Producen columnas eruptivas desde 0.1 a 5 km de altura. A súa composición e basáltica-andesítica.
-Subplinianas: (IEV 3-4) Estas erupcións lanzan escorias ou pómez, cunha columna eruptiva de 5 a 20km. A súa composición é andesítica-dacítica.
-Plinianas: (IEV 4-6). Son explosivas. O material lanzado é pómez, característico de magmas moi ricos en sílice. A columna eruptiva pode alcanzar uns 40 km de altura. A súa composición típica é dacítica-riolítica.
-Ultraplinianas: (IEV 6-8) A columna elévase sobre os 40km. A composición típica é riolítica.
As medidas de predicción para os riscos volcánicos son as seguintes:
Sin embargo, as medidas de prevención divídense en estructurales e non estructurales. As estructurales son aquelas que implican ter que construír algo, no caso dos riscos volcánicos, por exemplo,
As non estructurales son aquelas nas que non se constrúe, e nelas incluímos ordenación territorial, establecer seguros, protección civil, etc.
Movementos sísmicos.
Denomínase risco sísmico a mezcla do perigro sísmico, vulnerabilidade e posibilidade de que se produzan danos por movementos sísmicos nun período de tempo determinado.
As zonas con maior perigro sísmico son as de límites de placas, zonas volcánicas. Outras causas dos movementos sísmicos son o movemento de terras , explosións, extracción e inxección de fluídos no terreo, astividades minerais, etc.
Os movementos sísmicos pódense producir na terra, ou no mar.
Unha gran cantidade de liberación de enerxía na terra denomínase terremoto.
Unha gran cantidade de liberación no mar denomínase maremoto. Dependendo da intensidade coa que se produza o maremoto, estes poden desencadenar tsunamis ou non. Os tsunamis son olas xigantes.
Denomínase risco sísmico a mezcla do perigro sísmico, vulnerabilidade e posibilidade de que se produzan danos por movementos sísmicos nun período de tempo determinado.
As zonas con maior perigro sísmico son as de límites de placas, zonas volcánicas. Outras causas dos movementos sísmicos son o movemento de terras , explosións, extracción e inxección de fluídos no terreo, astividades minerais, etc.
Os movementos sísmicos pódense producir na terra, ou no mar.
Unha gran cantidade de liberación de enerxía na terra denomínase terremoto.
Unha gran cantidade de liberación no mar denomínase maremoto. Dependendo da intensidade coa que se produza o maremoto, estes poden desencadenar tsunamis ou non. Os tsunamis son olas xigantes.
Os sismos están formados por un hipocentro, que é o seu punto de orixe, e por un epicentro, punto da superficie ao que primeiro chega o temblor.
Todos os terremotos están formados por tres tipos de ondas sísmicas.
-Ondas primarias(P): son as máis rápidas, móvense por sólidos e fluídos e a onda e partícula teñen a mesma dirección.
-Ondas Secundarias (S): son as segundas en chegar. Só se desprazan por sólidos e as partículas móvense perpendicularmente a onda.
-Ondas superficiais: divídense en ondas Love (L) e ondas Rayleigh (R). As ondas Love son as que causan as destruccións. A onda e a partícula teñen a mesma dirección. Nas ondas Rayleigh a partícula móvese perpendicularmente a onda.
Estas ondas son rexistradas por un sismógrafo. Un instrumento formado por unha agulla con tinta e un rollo de papel no que quedan marcadas as ondas ao producirse un sismo (sismograma). Grazas ao sismograma, podemos saber a intensidade e magnitude dos terremotos.
-Ondas primarias(P): son as máis rápidas, móvense por sólidos e fluídos e a onda e partícula teñen a mesma dirección.
-Ondas Secundarias (S): son as segundas en chegar. Só se desprazan por sólidos e as partículas móvense perpendicularmente a onda.
-Ondas superficiais: divídense en ondas Love (L) e ondas Rayleigh (R). As ondas Love son as que causan as destruccións. A onda e a partícula teñen a mesma dirección. Nas ondas Rayleigh a partícula móvese perpendicularmente a onda.
Estas ondas son rexistradas por un sismógrafo. Un instrumento formado por unha agulla con tinta e un rollo de papel no que quedan marcadas as ondas ao producirse un sismo (sismograma). Grazas ao sismograma, podemos saber a intensidade e magnitude dos terremotos.
A intensidade dos terremotos mide os seus efectos. Mídese conforme a cantidade de danos que realizou o terremoto. A escala que mide a intensidade e a de Mercalli.
En cambio, a magnitude é a cantidade de enerxía liberada. Mídese coa escala de Ritcher.
Os grandes terremotos ocasionan enormes desastres en moi pouco tempo, e os seus principais efectos son:
-As sacudidas do solo e dos edificios: as construccións derrúmbanse o que provoca moitas mortes.
-Desprazamentos superficiais do solo: teñen lugar a través das fallas do terreo.
-Movementos de terras: a partir dun terremoto forte, pódense desencadenar máis. Que se desencadenen máis ou non depende da natureza do terreo.
En cambio, a magnitude é a cantidade de enerxía liberada. Mídese coa escala de Ritcher.
Os grandes terremotos ocasionan enormes desastres en moi pouco tempo, e os seus principais efectos son:
-As sacudidas do solo e dos edificios: as construccións derrúmbanse o que provoca moitas mortes.
-Desprazamentos superficiais do solo: teñen lugar a través das fallas do terreo.
-Movementos de terras: a partir dun terremoto forte, pódense desencadenar máis. Que se desencadenen máis ou non depende da natureza do terreo.
Hai factores que incrementan os riscos sísmicos, como por exemplo:
-Grandes aglomerización urbanas situadas en solos pouco consolidados ou en zonas de fractura.
-Barrios de países pobres moi poboados onde hai construcción de mala calidade.
-As novas tecnoloxías e os bens naturais expostos a un risco quedan destrozados despois dun terremoto.
Os terremotos están predicidos por sacudidas, pequenos movementos de terras que liberan gases onde antes non os había como o radón, etc. Pero estas medidas non son seguras ao cen por cen, xa que pode ocorrer un terremoto sen haber anteriormente sacudidas.
Os métodos de prevención poden ser estructurales e non estructurales.
Nas estructurales engadimos construir edificios e casas resistes aos temblores e reforzar os que xa estan construídos, etc.
Nas non estructurales inclúense seguros, protección civil e ordenación territorial.
Os terremotos máis fortes da historia foron [...]
O tsunami máis grande foi o de Tailandia no ano 2004.
En España foi o de Lorca e en Galicia o de Lugo.
DEFORMACIÓNS.
Os riscos debidos as deformacións son perigosos para as persoas e as infraestructuras. As dobras e as fracturas son deformacións permanentes que alteran as propiedades das rochas e a súa disposición. Entres eles destacan:
-As grandes deformación tectónicas: determinan os trazos fundamentais da superficie terrestre en moitas rexións. Estas características poden aumentar os riscos debido a outros procesos.
-As deformacións de pequeno tamaño: teñen máis importancia xa que se producen dun xeito máis rápido, e teñen efectos a máis curto prazo, como a aparición de problemas relacionados coas cimentacións, estabilidade de noiros ou coa permeabilidade de masas de rochas.
-Grandes aglomerización urbanas situadas en solos pouco consolidados ou en zonas de fractura.
-Barrios de países pobres moi poboados onde hai construcción de mala calidade.
-As novas tecnoloxías e os bens naturais expostos a un risco quedan destrozados despois dun terremoto.
Os terremotos están predicidos por sacudidas, pequenos movementos de terras que liberan gases onde antes non os había como o radón, etc. Pero estas medidas non son seguras ao cen por cen, xa que pode ocorrer un terremoto sen haber anteriormente sacudidas.
Os métodos de prevención poden ser estructurales e non estructurales.
Nas estructurales engadimos construir edificios e casas resistes aos temblores e reforzar os que xa estan construídos, etc.
Nas non estructurales inclúense seguros, protección civil e ordenación territorial.
Os terremotos máis fortes da historia foron [...]
O tsunami máis grande foi o de Tailandia no ano 2004.
En España foi o de Lorca e en Galicia o de Lugo.
DEFORMACIÓNS.
Os riscos debidos as deformacións son perigosos para as persoas e as infraestructuras. As dobras e as fracturas son deformacións permanentes que alteran as propiedades das rochas e a súa disposición. Entres eles destacan:
-As grandes deformación tectónicas: determinan os trazos fundamentais da superficie terrestre en moitas rexións. Estas características poden aumentar os riscos debido a outros procesos.
-As deformacións de pequeno tamaño: teñen máis importancia xa que se producen dun xeito máis rápido, e teñen efectos a máis curto prazo, como a aparición de problemas relacionados coas cimentacións, estabilidade de noiros ou coa permeabilidade de masas de rochas.